جا کلیدیِ پر درد سر

عید نوروز امسال به من سفارش داده شد که سارا جان یه جا کلیدی برای کلیدهای خونه و سوئیچ ماشین درست کن. ماجرا هم از اون جایی شروع شده بود که موقع مهمونی رفتن و خروج از آپارتمان، من باعث شدم کلید خونه، پشت در بمونه. و فکر هم می کردم دیگه بدبخت شدیم و اینجور درها دیگه باز بشو نیستند. یه زنگ زدیم مدیر ساختمون. تشریف آورد با یه بطری پلاستیکی ماءالشعیر. و خیلی راحت با چند بار تلاش، در رو باز کردند. و منم حسابی ترسیدم که پس چه دربِ ضد سرقتی؟!!! ... خلاصههههه ... یه تخته چوبی داشتیم بلا استفاده. به ابعاد حدودا 20 در 20. گفتم یه نقاشی شلوغ و پر از گل و سبزه می کشم و پایینش هم چند تا جا کلیدی نصب می کنم. یه چیزی شبیه این:

.

.

یا چند تیکه چوب تهیه کنم و یه همچین جا کلیدیی (تصویر پایین) درست کنم و یه گلدون کوچیک بذارم روش. و اگه دوست داشتم، یکی از نقاشی های کوچولوم رو بذارم بالاش:

.

.

.

ولی هیچ!!! استقبالی از طرحهای من نشد. خب از نظر بعضیااااا، جا کلیدی باید یه جوری باشه که صبح که آدم کلید و سوئیچش رو میخواد برداره و بره سرکار، با دیدن تصویر جا کلیدی، با کلی امید به بازگشت به کانون گرم خانواده، منزل رو ترک کنه!!! مثلا یه خونه توی پس زمینه جا کلیدی باشه و آدمهای شاد توی خونه! ... من یه عکسی توی گوشیم داشتم که گاهی برای بک گراند استفاده می کردم:

.

.

یا مثلا این تصویر:

.

.

به این ترتیب، طرح کلی جا کلیدی مشخص شد. ضمنا یه جایی دیده بودم که میشه یه کلید رو خم کرد و چسبوند به جا کلیدی. و ازش برای آویزون کردن کلیدها استفاده کرد. که البته اینم با بی مهریِ تمام! رد شد. چون مدل قدیمیی به نظر میومد:

.

.

یه همچین چیزی در ابتدا درست کردم و واقعا هم نمی دونستم قراره آخرش چه شکلی بشه:

.

.

خونه رو با چوب های بستنی کیم، که به رنگ قهوه ای در آورده بودمشون، ساختم. و بادکنک ها رو با قلاب بافی. فقط مشکل اینجا بود که همه شون توی یه صفحه چوبی 20 در 20 جا نمی شدند. مجبور شدم یه تیکه مقوای آبی آسمانی اضافه کنم تا بادکنکها رو بشه بهش چسبوند. از برجسته بودن کاردستی حاصل، خیلی خوشم اومد. و در آخر متوجه شدم که یکی از بادکنکها (به رنگ طوسی روشن) رو فراموش کرده ام که بچسبونم و دیگه جایی براش نبود توی تصویر:

.

.

و نهایتا نصبش کردیم:

.

.

بعدش باااااز برنامه عوض شد. این بار گفتند سارا جان یه بچه هم به افراد داخل خونه، اضافه کن. من بیچاره هم که هی مجبور بودم چیزی بهش اضافه یا ازش کم کنم، کلی کلافه شدم و درست کردنش یه چهار ماهی!!! به تعویق افتاد. تازه اصلا توی خونه برای بچه جا نداشتم!!! .... آخرش رضایت دادم یه بچه اضافه شه. این پایینی رو کشیدم تا بچه رو از بادکنک طوسیِ جا مونده از قبل، آویزون کنم: 

.

.

ولی مورد استقبال واقع نشد! (آدم اینقدر سارا خانم رو اذیت میکنه آخه؟!). گفته شد با یه لک لک، بچه رو از توی آسمون بیار!!! و دست و پاهای بچه هم دیده بشه!... دست به کار شدم و کشیدم و بریدم و چسبوندم. و گفتم دیگه هیچگونه مخالفت و تغییری رو نمی پذیرم (کَله ی خانم توی جا کلیدی، به همین دلیل کچل شده!!!). همین رو لطفا دوست داشته باش دیگههههههه:

.

.

خلاصه جا کلیدی دار شدیم:

.

.

* خیلی جا کلیدی توی مغازه ها و شهر کتاب دیده ام. دلگیر و تکراری. خداییش هر کسی یه روحیه ای داره و به یه سبک خاصی منزلش رو میچینه. بهتره جا کلیدی رو بر اساس سبک زندگی و روحیه خودمون بسازیم. من چند تا موردش رو توی این پست توضیح دادم. میشه ایده گرفت. حتما نقاشی نباید باشه. میتونه یه عکس زیبا، تصویری از اعضای خانواده (مثلا سیاه و سفید) یا دو تیکه وسیله کوچیک تزئینی باشه یا حتی یه خطاطی، یا یه شعر دوست داشتنی یا یه جمله پر انرژی که وقتی کلید رو میذاری یا بر میداری، حالِت رو عوض کنه.